تأثیر شیرابه میوه گیاه خرمندی بر میزان گلوتاتیون کبدی در حیوانات مواجه یافته با عصاره آلکالوئیدی گیاه پیرگیاه

سابقه و هدف: گلوتاتیون یکی از ساده ترین پپتیدها بوده و در عین حال جزء اصلی ترین آنتی اکسیدانت های بدن جانوران است که می تواند جلوی ترکیبات سمی و اکسیدانت را بگیرد. گیاه دیوسپیروس لوتوس به دلیل دارا بودن ترکیبات آنتی اکسیدانت مانند فلاونوئید و نفتوکینون به احتمال زیاد می تواند در سطح گلوتاتیون کبدی تأثیرگذار باشد همچنین گیاه سنسیووولگاریس به دلیل دارا بودن ترکیب سمی و اکسیدانت به نام آلکالوئید پیرولیزیدین انتظار می رود عصاره این گیاه هم بتواند میزان گلوتاتیون کبدی را تغییر دهد. هدف این مطالعه بررسی اثر عصاره گیاه سنسیو وولگاریس روی سطح گلوتاتیون کبدی و اثرمحافظتی گیاه دیوسپیروس لوتوس بر حیوانات مواجه یافته می باشد. مواد و روش ها: ابتدا از گیاهان دیوسپیروس لوتوس و سنسیو وولگاریس عصاره تهیه شد، سپس 6 گروه 5 تایی mice انتخاب گردید. سپس میزان گلوتاتیون کبدی آن ها بعد از مواجهه یافتن با هر دوگیاه به طور جداگانه و همزمان مورد اندازه گیری قرار گرفت. یافته ها: این مطالعه نشان داد عصاره گیاه دیوسپیروس لوتوس سبب افزایش گلوتاتیون (001/0p<) نسبت به گروه کنترل می شود ولی گیاه سنسیو و ولگاریس سبب کاهش گلوتاتیون (001/0p<) نسبت به گروه کنترل می شود. برای بررسی اثر محافظتی گیاه دیوسپیروس لوتوس عصاره دو گیاه به mice تزریق شد و مشاهده شد نسبت به گروه تزریق شده با سنسیو وولگاریس، میزان گلوتاتیون افزایش (001/0< p- 05/0p<) پیدا کرده است که با افزایش غلظت دیوسپیروس این محافظت بیش تر شد (001/0p<- 05/0p<). استنتاج: نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که عصاره گیاه دیوسپیروس لوتوس نقش محافظتی در مقابل گیاه سنسیو ولگاریس دارد. به نظر می رسد مکانیسم اثر محافظتی مربوط به وجود ترکیبات آنتی اکسیدانتی مثل فلاونوئید و نفتوکینون ها در دیوسپیروس لوتوس می باشد که ترکیب سمی و رادیکالی آلکالوئید پیرولیزیدینی سنسیو وولگاریس را خنثی می کند.